A priori...

Słyszy się. 

Bądź priorytetem. 

Nigdy opcją. 

Co to znaczy? 

Z łacińskiego A priori. 

Tak po ludzku? 

Z założenia. 

Nie podlegające dyskusji. 

Nie potrzeba dowodu, by mieć przekonanie. Przyjmujemy z całym jestestwem istnienia. 

Bez żadnego, ale. 

Jak to się ma w odniesieniu do relacji? 

Jaka jest różnica między opcją a priorytetem? 

 

Ogromna. 

 

Opcja to: 

Może Ty, a może Ty, a może Ty. 

 

Potrzebuję czasu. 

Potrzebuje więcej tej Twojej obecności, by poczuć. 

Ale też potrzebuje więcej tej obecności kogoś innego, by poczuć. 

By zrozumieć. 

By zrozumieć, co czuję. 

By zrozumieć, kim jesteś dla mnie. 

By zrozumieć, czy wogóle jesteś? 

 

Teraz? 

 

Jeszcze tego wszystkiego nie wiem. 

To jest opcja. 

 

Priorytet? 

Zgoła coś innego. 

Już wiem, co czuję. 

Wybieram Ciebie. 

Ty też już wiesz, co czujesz. 

Wybierasz mnie. 

Razem wiemy, co czujemy. 

Ja wpuszczam Ciebie do swojej przestrzeni. 

Ty wpuszczasz mnie do swojej przestrzeni. 

Ja wpuszczam Ciebie do swojego życia. 

Ty wpuszczasz mnie do swojego życia. 

Jesteś Ty, jestem ja. 

Razem. 

Świadomie. 

Tak krok po kroku. 

Tak chwila po chwili. 

Tak dzień po dniu. 

Powoli. 

Delektujemy się sobą nawzajem. 

Poznajemy. 

Chłoniemy. 

Chcemy więcej. 

Cudnie? 

Cudnie. 

 

Świadomie. 

Bez gierek. 

Bez przeciągania liny. 

W tym samym czasie. 

 

Słowo klucz? 

Razem. 

 

Warto o tym razem pamiętać, gdy zaczynamy tworzyć relacje z drugim Człowiekiem. 

 

W pojedynkę? 

Za dwoje? 

No myślę sobie, że tak nie można. 

Dlaczego? 

Nie można nadawać ludziom rangi priorytetu, jeśli my dla nich jesteśmy opcją. 

Tylko opcją. 

Tak nie można. 

Raczej nie wyjdzie nam to na dobre. 

Pewnego dnia może okazać się, że przegraliśmy. 

Przegraliśmy casting na bycie w życiu tego drugiego człowieka. 

A to boli. 

Czasem jak cholera. 

Dlatego nie róbmy tego. 

Dlatego nie brnijmy za bardzo w relację. 

Tak za dwoje. 

Nie dawajmy więcej, niż dostajemy. 

Nie dawajmy więcej, niż ten obok człowiek, na ten czas, chce wziąć. 

Bo może nie chcieć. 

I to jest jego święte prawo. 

 

Co w takim razie gdy spotykamy tego człowieka, z którym nam tak po drodze? 

 

Poczekaj. 

 

Daj sobie czas. 

Daj też czas tej osobie obok. 

Bo ona jeszcze jest obok. 

Jeszcze nie ma tego waszego Razem. 

Nie wyobrażaj sobie, co będzie za 20 lat. 

Wyluzuj. 

Baw się. 

Śmiej się. 

Ciesz się tą relacją. 

Patrz też na to, co jest. 

Na to tu i teraz. 

Przyglądaj się temu. 

Czy to jest Twoje? 

Czy tak wyobrażasz sobie to, czego chcesz? 

Na tym buduj to wasze razem. 

Świadomie. 

Krok po kroku. 

Chwila po chwili. 

Każdego dnia. 

Tylko tak to wasze razem może się udać. 

 

P. S.

 

Pamiętaj. 

 

A priori. 

 

A priori wpierw dla siebie. 

By potem wiedzieć, jak to jest, gdy jesteś dla kogoś innego. 

Edyta Maria Bożydar 

Z cyklu 365 okazji, by być szczęśliwą.