Anioł Stróż...

"Mój Anioł co wieczór pierze skrzydła w pralce.

Zawiesza je troskliwie nad kuchennym piecem.

Na gwoździu wbitym w ścianę wiesza aureolę i tak bardzo po ludzku włosy czesze przed lustrem... Rano wstaje jak wszyscy, wkłada strój roboczy, dzwoni z budki do Boga i kłóci się o moje jutro... A gdy wraca zmęczony, od drzwi pyta o obiad i zagląda do garnków, całując mnie w ramię.

Anioł nigdy nie upada... 

Diabeł upada tak nisko, że nigdy się nie podniesie... 

Człowiek upada i powstaje"

Fiodor Dostojewski

Ode mnie 

Piękna opowieść o Aniele Stróżu. 

Daje nadzieję. 

Pomaga. 

Dla mnie Anioły od zawsze istnieją w mojej przestrzeni.

Kocham Anioły.

Mój Anioł? 

Ma imię. 

Rozmawiam z Nim codziennie.

Rozmawiam jak z najlepszym przyjacielem. 

Wiem, że nim jest. 

Pomaga wstać. 

Pomaga otrzeć łzę. 

Moja Babcia zawsze powtarzała.

Zaproś do siebie swojego Anioła. Musi wiedzieć, że chcesz, by był przy Tobie. Sam nieproszony stoi z boku i patrzy na Ciebie. 

Czeka. 

Czeka na Twoje zaproszenie. 

No właśnie. 

Tak to jest z Aniołami. 

Czekają na nasze zaproszenie. 

Aniele Boży 

Stróżu Mój 

Ty zawsze przy mnie bądź. 

Rano 

Wieczór. 

We dnie. 

W nocy. 

Ty bądź zawsze przy pomocy.

Zaproszenie, którego nauczyła mnie moja Babcia. 

I które ze mną jest.

Może Ty tez zechcesz rozmawiać z Aniołami.

Może warto  zacząć rozmawiać ze swoim Aniołem...

Jest tuż obok.

I czeka na Ciebie. 

Dobrego Dnia Ci życzę 

Edyta Maria Bożydar 

Z cyklu 365 okazji, by być szczęśliwą.

Jeśli moje słowa trafiają do Ciebie, możesz wesprzeć to, co robię.

Jak?

Możesz wypić ze mną wirtualną kawę.

Poniżej link do Twojej kawy dla mnie

buycoffee.to/EdytaMariaBozydar

Zapraszam.

I

Dziękuję z góry.

Tak po mojemu.

Z serca