Blog

Słabi ludzie szukają zemsty 

Silni wybaczają. 

Inteligentni ignorują. 

Nauczyłam się, że najprostsze rozwiązania są dla nas najlepsze. 

Wierzę w Anioły. 

Od zawsze mi towarzyszą. 

Po prostu są. 

Jesteś ok. 

Napisałam słowa.

Odpisałaś 

Jakoś ciężko jest uwierzyć w to samej 

Zrobiło mi się smutno. 

Jeśli Ty sama w siebie nie wierzysz, to co z tego wyniknie dla Ciebie dobrego?

Jeśli Ty sama nie masz przekonania, że jesteś ok, to jak ktoś inny to przekonanie może mieć? 

No może być trudno. 

Taka ślepa uliczka. 

Zamknięty krąg.

Jeśli nic nie zmienisz w tym swoim myśleniu, możesz zrobić sobie krzywdę. 

Jak to zmienić? 

Co zrobić? 

List do moich Dzieci

Nie jestem idealną mamą.

Popełniłam wiele błędów.

Łzy, radość, szczęście, tęsknota smutek przeplatają się codziennie... 

Jak działa życie?
Jeśli nie ruszysz do przodu, będziesz stała w miejscu.
Będziesz dreptała tam i wewte.
W kółko.

Minęło już 9 lat od momentu, gdy napisałam słowa poniżej 

Gdy Ci smutno 

Gdy Ci źle 

Jeśli coś kochasz, puść to wolno. 

Jeśli do Ciebie wróci, jest Twoje. 

Jeśli nie nigdy nie było.... 

Jak pies z kotem. 

Czyli jak?

No chyba źle... 

. 

Czasem nie ma piękniejszego kocham niż podanie ręki, gdy wszystko się wali.

Bo ludzie, gdy razem coś przeżyją, stają się sobie bliżsi... 

Dziś Dzień Mamy. 

Czy łatwo jest być Mamą?

Czasem tak. 

A czasem nie. 

Wdzięczność i zazdrość to emocje, które tak po mojemu dużo nam mówią o tym naszym poczuciu własnej wartości.

Mówisz mi, że jesteś godna zaufania..

W Twoim życiu pojawia się Ci, z którymi Ci po drodze.

Pojawia się jednak też tacy, z którymi nijak nie będzie Ci dobrze.

Musisz ze mną rozmawiać,by było dobrze.

Tak kiedyś mówiłam.

Dziś?

Tak.

Dokładnie tak.

Jedni będą lekcją, 

Mówią.

Myśl pozytywnie.

Czasem, gdy wszystko się wali, 

trudno myśleć pozytywnie, słychać odpowiedź.

Masz rację. 

To nie jest proste. Jednak daję Ci słowo, że jest to możliwe. 

Czym dla mnie jest pozytywne myślenie?

Przekonanie, że możemy zmienić swojego partnera, męża, ot tego, z kim jesteśmy, jest, myślę sobie, za założenie błędne.

Pewnego dnia wyrosłam...

Mówisz, że życie jest do dupy...

Miej odwagę być nielubianą.

Te słowa kiedyś były dla mnie

nie do przyjęcia.

Jak to? - myślałam sobie.

Tak nie można.

Ja tak nie chcę.

Ja chciałam być lubiana przez wszystkich.

Dlaczego tak?

Ktoś zadał pytanie

Jak to możliwe,

że radzimy sobie z kłopotami w pracy, ogarniamy dom, wychowujemy dzieci, a nie umiemy sobie poradzić z facetem, który nas nie szanuję?

Przeczytałam słowa.

Właśnie to się robi, gdy się kogoś kocha:

Walczy się o niego […], kiedy się wie, że nas potrzebuje. Pomaga mu się toczyć walkę z samym sobą i nigdy nie zostawia, nawet jeśli sam już spisał się na straty.

Co ja sobie myślę?

Za dużo mówimy.

Za mało czujemy.

Za dużo myślimy.

Za mało wierzymy.

Za dużo czasu tracimy.

Za mało czasu poświęcamy.

Za dużo pracy.

Za mało marzeń.

Za dużo smutku.

Za mało uśmiechu.

Wszystko cholerka na odwrót…

Osobiście, jeśli nie wiem, co dalej, od paru lat zadaje sobie jedno pytanie:

Po co mi to?

Są ludzie obcy, którzy z czasem 

stają się nam bliscy.

Jak nie zostać perfekcyjną Panią domu. 

Przeczytałam słowa.

Najpierw się zastanowiłam, a może jednak, ale potem pomyślałam, nigdy w życiu.

Dziś już wiem, że perfekcyjna pani domu to równia pochyła.

To ślepa uliczka. 

Skąd wiem? 

Kiedyś miałam aspiracje niestety taką perfekcyjną panią domu być. 

Tam, wtedy nie wyszło mi to na dobre.

Gdy jesteś dobrym człowiekiem, zawsze znajdzie się ktoś,

kto Ci pomoże.

"Bądź błogosławiony pomyślnością i obfitością we wszystkich jej formach

Ludzie myślą, że miłość to motyle w brzuchu. 

Że to wtedy, gdy wpadamy po pachy. 

I gdy dech nam zapiera. 

I gdy świat cały wibruje niespotykaną dotąd melodią. 

A ja tak sobie myślę, że miłość to coś innego. 

Te motyle i te melodie i ta cała reszta to początek. 

Ktoś napisał

Trudno jest znaleźć taką prawdziwą miłość... 

Są ludzie, którzy przestają wierzyć w miłość. 

Zakładają, że im się ta miłość już nie uda. 

Że to nie dla nich. 

Pewnego jednak dnia zjawia się 

Ktoś

Dziś rano, gdy wstaniesz, zrób sobie dobrej kawy. 

Wolisz herbaty? 

Ok. 

Zrób 

to, co lubisz. 

Zrób tak, jak lubisz. 

Potem siądź tam, gdzie lubisz. 

Zamknij oczy i

poczuj w sobie spokój. 

Poczuj w sobie równowagę. 

Tak mimo wszystko. 

Wyłącz się. 

Wyloguj, choć na chwilę z systemu. 

A potem? 

A potem otwórz oczy. 

I zrób sobie porządek w głowie. 

Im więcej jest w Tobie żalu, tym więcej życie da Ci powodów, by go w sobie mieć.

Energia przeciąga sobie podobną. 

Tak to działa. 

I nie jest to żadne czary-mary. 

Mówi o tym fizyka kwantowa.  

Dlatego? 

Dlatego 

dzisiaj 

spróbuj 

odwrócić kota ogonem.

Czego potrzebuje miłość?

Miłość potrzebuje obecności.

Potrzebuje codzienności. 

Tej takiej prostej. 

Tej takiej ubranej, w co słychać.

Do twarzy jej w upiekłam Twoje ulubione ciasto.

Kocha też kawę z cynamonem. 

Zwłaszcza nad ranem...

Miłość jest gadułą. 

Nie lubi ciszy.

Chyba że tuż przed lub zaraz po.

Wtedy patrzy na nas tymi swoimi niebieskimi oczami, 

jakby chciała zapytać 

- Czy wciąż mnie jeszcze pragniesz?

Ktoś zadał mi pytanie.

Jakiej rady byś udzieliła sobie za młodu?

Tam wtedy, gdy jeszcze wszystko mogło się zdarzyć.

Co powiedziałabym sobie? 

Ostatnio mierzę z refleksją. 

Są ludzie, którzy szczypią.

Ta ich uszczypliwość no niby taka jest niegroźna.

No i jakby nie było, każdy ma prawo do swojego zdania.

Ale czy uszczypliwość jest potrzebna, by wyrazić swoje zdanie?

No właśnie mam dylemat.

I z nim właśnie się mierze.

Po mojemu można wyrazić swoje zdanie, nie będąc uszczypliwym.

Mnie ta uszczypliwość nie zaspakaja żadnej wewnętrznej potrzeby.

Nie jest mi potrzebna.

Dlatego, jeśli słyszę takową, w głosie kogoś, kto deklaruje, że jest po mojej stronie, to nie za bardzo rozumiem chęci uszczypania mnie.

Po co chce szczypać?

Samotność to stan duszy nie ilości ludzi wokół.

Gdy ludzie chcą, ze sobą być w jakiejkolwiek relacji muszą, myślę sobie, nauczyć się spotykać w połowie drogi.

Proste, dobre słowa są dla nas dobre. 

Działają Cuda w naszym życiu. 

Dlatego ja dzisiaj, 

tak po prostu,

życzę Ci tego, co dobre dla Ciebie. 

Życzę Ci 

W życiu nie zawsze jest tak, jakbyśmy sobie tego życzyli.

Nie zawsze jest tak, jakbyśmy chcieli.

Każdy z nas codziennie z czymś musi się mierzyć.

Każdy z nas czasem i płacze, bo nie tak miało być.

Tak sobie myślę, chyba

każdemu z nas czasem jest źle.

Dlaczego, więc jeśli każdego z nas coś uwiera, to czemu tak różnie podchodzimy do życia?

Dlaczego jeden ciągle jest zadowolony?

A inny ciągle taki na nie?

Wszystko, co kochasz, zostanie z Toba na zawsze. 

Zostanie 

w Twoim sercu. 

Bo my Kobiety jesteśmy Cudne

Tak po prostu

Wystarczy uśmiech i błysk w oku. 

Nie dlatego wpuszczamy kogoś do swojego życia, bo jest dobry w łóżku, ma niebieskie oczy,

czy się zakochaliśmy. 

To są pozory. 

Takie losu koraliki, by ludzkie oko przyciągnąć. 

Myślę sobie, że 

wpuszczamy kogoś do swojego życia, bo tak się miało stać. 

Bo dawno temu umówiliśmy się na to spotkanie. 

Gdzieś przeczytałam słowa.

Jeżeli jakiś pocałunek ma się wydarzyć, cały Wszechświat czuwa, by tak się stało.

Myślę sobie, że dokładnie tak jest. 

Żaden wiatr, czy burza nie przeszkodzą temu spotkaniu. 

To, co ma być, będzie. 

Tak po prostu 

zjawi się. 

Kiedy? 

Wydaje nam się, że czegoś nie przeżyjemy, a potem żyjemy ot choćby bez tych, których kochamy.

Poszukiwany Anioł Stróż...

Któż z nas, choć raz w życiu, nie chciał tak powiedzieć. 

No właśnie.

Czasem to nasze życie przewraca się do góry nogami.

Nagle.

Nikt nam nie daje czasu na zastanowienie.

Musimy tu i teraz podejmować decyzje.

Szybkie. 

Precyzyjne. 

Te właściwe. 

Jeszcze wczoraj marudziłyśmy, że nie wiemy, co na obiad, którą sukienkę włożyć, czy ten niebieski to naprawdę niebieski.

Dzisiaj?

Dzisiaj to zupełnie nieważne.

Dzisiaj musimy stanąć i walczyć.

Musimy zmierzyć się z niewiadomą. Stanąć oko w oko ze zmienną, co burzy to nasze życie. 

Musimy i to robimy. 

Instynktownie czujemy, że tylko tak możemy gadzinie pokazać, że się nie damy. 

Że żywcem nas nie weźmie.

Ludzie mówią, że to 

wola walki. 

My?

My wiemy, jak bardzo kochamy życie.

Kochamy je mimo łez.

Kochamy je mimo smutku.

Mimo burz, które przyszło przeżyć.

Kochamy i chcemy wciąż kochać.

Za tydzień.

Za miesiąc.

Za kilka lat.

To, co teraz?

Dziś zrobiłam coś bardzo prostego. 

Powiedziałam mojemu dziecku

Kocham Cię. 

Potem go przytuliłam. 

Tak po prostu.

Prosta historia, ktoś powie. 

Kocha?

Nie kocha?

Któż z nas,

choć raz w życiu,

nie zadał sobie tego pytania? 

Jak się zapędzisz w taki ciemny kąt i nie wiesz, co dalej, to siądź i poszukaj zapałek.

Dobrych dłoni.

Dobrych słów. 

Dobrych ludzi. 

A potem, jak już będziesz bezpieczna, zjedz ciastko cynamonowe i odczaruj to, co złe.

Jak?

Tak mi przyszło dziś do głowy. 

Naprawiłam się. 

Jestem zreperowana.

Na samą myśl się uśmiecham. 

Dobrze być zreperowanym

Takim naprawionym. 

To takie dobre uczucie. 

Polecam z całego serca.

A 

co tak konkretnie naprawiłam w sobie ?

Wtedy, gdy zrozumiemy siebie,

gdy poukładamy siebie od środka,

gdy będziemy wiedzieć,

czego chcemy, a na co nie możemy się zgodzić, jest większa szansa, że w naszym życiu zapanuje spokój. 

Że to, czego chcemy i to, co z tym będziemy robić, zacznie ze sobą współgrać.

Że w końcu zapanuje równowaga pomiędzy tym, co nasze, a tym, co na zewnątrz.

Że nauczymy się mówić nie już bez wyrzutów sumienia. 

Dla mnie? 

Ktoś napisał. 

Niejednokrotnie za dużo, od razu chcemy.

Na już, na wczoraj. 

Niech każdemu się darzy i przydarzy we właściwym czasie.

Czasem dzieje się tak, że chcemy komuś zrobić na złość.

Brniemy więc w coś,

co zupełnie nie jest nasze.

Nie pasuje nam.

Ale brniemy, żeby komuś zrobić na złość.

Może i sprawić ból.

To są te trudne lekcje.

Cholernie trudne.

Lekcje, które nie zawsze kończą się dla nas dobrze.

Co trzeba zrobić, by skończyły się dobrze?

A przeznaczenie istnieje ? 

Co to właściwie znaczy?

Ktoś zadał pytania. 

Dobre pytania, myślę sobie. 

Zrozumieć, po co tu jesteśmy?

A po co? 

Bo czasem potrzeba czasu, by znów było dobrze... 

Rozczarowanie należy spopielić, nie balsamować.

Przeczytałam.

Po mojemu?

I tak.

I nie.

Myślę sobie, że to rozczarowanie nie jest takie złe. 

Z czasem wielu z nas za to 

roz-czarowanie ma szansę jeszcze podziękować.

Co takiego w tym rozczarowaniu może być dobrego?

No tłumacząc najprościej 

roz-czarowanie jest takim odczarowaniem tego, co w nas.

Odczarowaniem czegoś, co wydawało się prawdziwe, a było tylko iluzją.

Było tylko sprytną sztuczką czarodzieja.

Teraz 

czar prysł.

Kolorowa bańka pękła.

I choć jest nam źle, tak byle jak i może nie wiemy, co dalej, to z czasem jest ogromna szansa, ze to rozczarowanie, odczarowanie stanie się dla nas lepsze niż ta iluzja.

Niż to kłamstwo.

I to jest dla nas dobre. 

Dlaczego więc, mając gdzieś tego świadomość, tak trudne dla nas jest to roz-czarowanie?