Blog

 

 

Chcę ci wyjaśnić, że nie ma wielkich spraw. 

 

Bądź taką, jaką zawsze być chciałaś.

 

 

Dawno temu,

Była dziewczynka,

Która wierzyła w magię.

Wierzyła, że może być kimkolwiek zechce.

Wierzyła, że dorośnie i spełnią się jej wszystkie marzenia.

Wierzyła, że się zakocha, że będzie miłością i obdaruje miłością.

Nigdy w to nie wątpiła.

Nigdy nie wątpiła w siebie.

 

Słowa mają Moc.

 

 

 

Nauczyłam się, że proste rzeczy są najlepsze.

Nie kochaj mnie za to, że jestem ładna.

Nie kochaj za oczy zielone.

Nie kochaj za czerwoną sukienkę.

Kochaj mnie za to, co czuję.

Doceniaj miłość.

Doceniaj przyjaźń.

Doceniaj we mnie człowieka.

Nie kochaj mnie za to, że ładnie mówić potrafię.

Mówić można wszystko.

To tylko słowa.

 

Moje dziecko do mnie:

 

Mamo, jeśli ciągle będziesz pomagała najpierw innym, a później dopiero sobie,

 

 to zrobisz sobie w końcu krzywdę. 

 

I wtedy już nie pomożesz ani innym, ani sobie.

 

Prawdziwość?

 

Czym ona jest?

 

Jak ja rozumiem?

 

Ta prawdziwość to miłość.

 

 

Mam wszystko, czego mi potrzeba. 

 

Kocham na dzień dobry. 

 

Co słychać? 

 

A ja tak sobie myślę, że miłość jest szyta na miarę człowieka.

 

 

Życie pokazuje nam, że my i inni ludzie jesteśmy naczyniem połączonym.

 

Co jest smutne w kochaniu Nieobecnych ? 

Smutne jest to, że Miłość do nich umiera powoli.

Umiera, choć wcale umrzeć nie chce.

Broni się. 

 

 

Dziś wiem, że jeśli chcę coś w swoim życiu zmienić, to muszę zacząć od siebie.

 

Zmieniając siebie.

 

Pokonując  własne słabości.

Co w Tobie siedzi?

 

Wiesz?

 

Dlaczego pytam?

,,Mój Anioł, co wieczór pierze skrzydła w pralce.

Zawiesza je troskliwie nad kuchennym piecem"

Mówisz, że jesteś taka słaba.

 

Że czujesz się tak byle jak.

 

Tak do niczego. 

Było sobie na świecie Coś. Żyło cichutko w głębi duszy. Nikomu nie wadziło. Pewnego razu do duszy zabrnęło Uczucie. To było bardzo dawno. Coś ceniło sobie Uczucie i bało się je stracić. Nawet zaczęło zamykać drzwi na klucz. Coś i Uczucie spotykali się, spacerowali po zakamarkach duszy, rozmawiali o niczym, marzyli. Wieczorami rozpalali ognisko, żeby ogrzać duszę.

Coś przyzwyczaiło się do Uczucia i miało wrażenie, że Uczucie zostanie z nim na zawsze. Uczucie zresztą to obiecało, było takie romantyczne. Ale pewnego razu Uczucie zniknęło. Coś szukało Uczucia wszędzie, szukało i szukało. Długo szukało. Aż w jakimś zakątku duszy znalazło wyrąbaną siekierą dziurę. Uczucie po prostu uciekło, pozostawiając ogromną ranę. . Coś oskarżyło siebie o to wszystko. Coś zbyt bardzo wierzyło Uczuciu, by się obrazić.

Na pamiątkę Uczucia została w duszy dziura. Nie dało się jej niczym załatać. Po nocach wpadał przez tę dziurę zimny, zły wiatr. Wówczas dusza lodowaciała i kurczyła się.

Mijał czas... 

 

Jeśli nie kochasz siebie, na twojej drodze staną ci, którzy też nie będą Cię kochać. 

Wrażliwe dusze potrzebują odpoczynku,

pauzy, ciszy

Wydaje nam się, że to jeszcze nie dziś. 

 

Że jeszcze nie jutro. 

 

Że odejdziemy wtedy, gdy wszystko tu załatwimy. 

Przy okrągłym stole zasiadały dusze i wybierały dla siebie temat następnej lekcji.

Najbardziej odważna i najsilniejsza dusza wstała i oznajmiła:

 

Lubię patrzeć w gwiazdy. 

 

 

 

Jeśli nie wiesz co dalej, kochaj. 

 

 

Lubię patrzeć na morze.

 

Wszędzie mówi się, pokochaj siebie.

Zwykle kojarzymy to z rozwojem duchowym.

Myślę jednak, że kochając siebie, powinniśmy również dbać o swoje ciało.

Niby proste. 

 

Dawno temu przeczytałam słowa. 

 

Zrób sobie dobry dzień. 

 

Dla mnie? 

 

Genialne. 

 

Co to znaczy?

 

Jak to zrobić?

Przeczytałam słowa.

 

Bycie singlem nie zawsze jest wyborem.

 

Czasem to konieczność, żeby nie zostać znowu zranionym.

 

Po mojemu?

 

Wszystko jest drogą. 

A jak to z drogą bywa. 

Jedna jest prosta piękna, jasna.

Inna ciemniejsza, trudniejsza, sprawia ból. 

 

Bo

 

Ludzie czasem nie wiedzą, jak kochać.

 

Czasem po prostu nie wiedzą.

 

Czasem też zapominają. 

 

Nie potrafią już. 

 

Czemu tak?

Bo czasem musi być źle. 

Czasem musi pierdyknąć z hukiem. 

Walnąć. 

 

 

Przeczytałam dzisiaj słowa. 

Jeśli ktoś Cię skrzywdził, pozwól wszechświatowi się tym zająć.

I tak sobie myślę.

No dokładnie tak. 

Pozwól. 

Odpuść. 

Puść to wolno. 

Nie żyj żalem. 

Wspomnieniami. 

Smutkiem. 

Nie zasypiaj, płacząc. 

Szkoda życia. 

Wiem. 

To jest trudne. 

 

Pokaż sobie, tak sobie, że zasługujesz na to, co dobre. 

Podaruj sobie miłość jak gwiazdkę z nieba.

Nie czekaj na jutro.

Jutra może wcale nie być. 

Dziś jest tym, co należy do Ciebie.

Twoje życie wciąż należy do Ciebie. 

I tylko od Ciebie zależy, co z nim zrobisz.

 

 

"Ona puściła. Bez zastanowienia puściła.

Puściła strach.

Puściła osądy.

Puściła zbieżność opinii rojących się wokół jej głowy.

Puściła ten komitet niedecyzyjności wewnątrz niej.

Puściła wszystkie ‘właściwe’ powody.

Integralnie i całkowicie, bez wahania czy zmartwienia, po prostu puściła.

Nie pytała nikogo o radę.

Nie czytała żadnej książki o tym, jak puścić.

Nie szukała świętych pism.

Ona po prostu puściła.

 

I jeszcze taki piękny wiersz napisała ta moja córeńka. 

 

 

 

Kobieta i Mężczyzna. Cudna Ona. Cudny On. 

Dla siebie doskonali. 

Obserwujesz każdy gest.

Chłoniesz każde słowo. 

 

 

 

 

 

Zasługujesz na kogoś, kto będzie Cię kochał tak naprawdę.

Spotkaliście kiedyś wróżkę?

Taką ot choćby, co to spotkał Kopciuszek?

Pamiętacie, jak to było?

 

 

"Pewnej kobiecie przyśniło się, że za ladą stoi Bóg 

Przeczytałam słowa.

Trzymaj się z dala od negatywnych ludzi. Oni mają problem na każde rozwiązanie…

 

Co ja sobie myślę? 

 

 

Przeczytałam słowa. 

Fajnie by było, być cały czas pozytywnie nastawionym człowiekiem, tylko jak to zrobić? 

 

Co ja sobie myślę? 

Ot najprościej. 

Trzeba pokochać siebie. 

 

Dziś. 

 

 

 

Cholernie proste słowo.

 

 

„Nie ma sensu wyobraźnia, jeśli serce jest klatką”.

Frida Kachlo

 

Cholernie smutne słowa. 

Co musiało się stać, że serce zapomniało kochać?

Że stało się klatką?

 

To nie tak miało być. 

 

Serce jest po to, by kochać. 

 

Źle się dzieje, gdy jest inaczej. 

Źle się dzieje, gdy stajemy się więźniami własnych przekonań.

Źle się dzieje, gdy stajemy się więźniami tego, co nas boli.

Dlaczego?