Bóg...

"Pewien 93-letni mężczyzna we Włoszech przeżył epidemię korona-wirusa podczas długiego pobytu w jednym ze szpitali. Podczas wypisu ze szpitala otrzymał fakturę: szpital poprosił go o zapłacenie za jeden dzień używania respiratora. Staruszek rozpłakał się, a lekarz widząc to prosił by nie płakał z powodu rachunku, bo przecież żyje, a życie ważniejsze od pieniędzy.

To, co odpowiedział mężczyzna, sprawiło, że rozpłakał się personel medyczny: "Nie płaczę z powodu pieniędzy, które mam zapłacić. To nie stanowi problemu. Płaczę ponieważ przez ponad 93 lata oddychałem powietrzem Boga, a nigdy za to nie płaciłem. Tymczasem za używanie respiratora w szpitalu mam zapłacić 500 euro za jeden dzień. Czy wiesz ile jestem winien Panu Bogu?

Nigdy wcześniej nie dziękowałem Mu za to!"

Kiedy oddychamy swobodnie, bez bólu i choroby, nie myślimy, że każdy oddech jest darem Boga". 

Ze strony Przyjaciele Jezusa

Ode mnie

Tak w nawiązaniu do uwagi o konotacjach religijnych. Tekst jest mądry dla mnie, więc po mojemu, nieważne z której strony pochodzi.

W tekście nic nie ma, czyj to Bóg.

Czy mój czy Twój. Osobiście wierzę , że Bóg jest jeden.

To my ludzie, chcąc wszystko na własność, podzieliliśmy sobie Boga między sobą. I kłócimy się od wieków, czyj Bóg ma większą moc. Dlatego powstały religie.

Dlatego powstały mury, nazywane ładnie świątyniami.

Bóg, myślę sobie, nie ma z tym nic wspólnego.

Bóg nie jest Twój czy mój. 

Bóg nie ma imienia.

On go nie potrzebuje. Bóg jest absolutem. Bóg nie potrzebuje też murów, by w niego wierzyć. Bóg nie potrzebuje miejsca, by czuć, że z nim jesteśmy. Wystarczą Mu nasze serca. Serca pełne miłości, dobra, uważności na drugiego Człowieka. 

Jeśli każdy z nas spróbuję takim być, takim po prostu dobrym człowiekiem , jest szansa, że zniknie większość podziałów, umilkną głupie nic niewnoszące spory między nami.

Ot. 

Jest szansa, że zostanie Bóg i Człowiek.

I chyba o to w tym wszystkim chodzi.

Byśmy to zrozumieli. 

Edyta Maria Bożydar