Czasem...

Czasem przychodzi mi ochota na sen.

Na taki głęboki sen.

Chciałabym zasnąć i obudzić się wtedy,

gdy już nie będzie tego, co rani.

Ale zaraz potem przychodzi myśl, że tak się nie da.

Że trzeba przeżyć.

Przetrwać.

Może i przejść bosymi stopami po tym, co boli.

Nauczyć się.

Jak nic.

Życie to lekcja z której się nie da uciec.

Uciec, jak młokos na wagary

Będzie powracać wciąż i wciąż, aż w końcu zrozumiemy sens tego, co wokół.

Tylko tak może być dobrze.

Gdy pojmiemy sens tego, co wokół.

I jeszcze coś.

Szkoda życia na sen.

Mamy je tylko jedno.

Pozdrawiam Cię ciepło

Edyta Maria Bożydar

Tekst pochodzi z książki,

365 okazji, by być szczęśliwą.

Znajdziesz ją tutaj 👇👇👇