Dawno temu...
"Dawno temu,
Była dziewczynka,
Która wierzyła w magię.
Wierzyła, że może być kimkolwiek zechce.
Wierzyła, że dorośnie i spełnią się jej wszystkie marzenia.
Wierzyła, że się zakocha, że będzie miłością i obdaruje miłością.
Nigdy w to nie wątpiła.
Nigdy nie wątpiła w siebie.
Tańczyła.
Śpiewała.
Bawiła.
Stroiła.
Śmiała.
Płakała.
Swoje serce nosiła w uśmiechu.
Zamknij oczy.
Możesz usłyszeć jej śmiech.
Możesz zobaczyć jej radość.
Możesz sobie przypomnieć.
Dawno temu
Była młoda dama.
Mocno próbowała.
Robiła co mogła.
Podążała za zasadami.
Robiła to, co uwierzyła, że jest słuszne.
Znalazła miłość, zakochała się i straciła ją także.
Zbudowała mur.
Zapomniała.
Pracowała.
Upadła.
Popełniła błędy.
Straciła swój głos.
Straciła siebie.
Odkryła trudność w uśmiechu.
Zamknij oczy.
Możesz poczuć jej ból.
Znasz jej cierpienie.
Znasz to uczucie.
Dawno temu
Była sobie kobieta.
Ona coś poczuła.
Usłyszała zawołanie.
Trochę czasu zajęło
Przyjście właściwych słów.
Słuchała swojego serca.
Słuchała swojej duszy.
Słuchała swojej intuicji.
Zaczęła ufać sobie, przyszłości i swojej historii.
Zaczęła ponownie wierzyć.
Zaczęła wierzyć, że wszystkie jej marzenia się spełnią.
Zaczęła wierzyć, że ma magię.
Zaczęła przypominać sobie, że ona jest miłością, że może mieć i dawać miłość.
Zaczęła wierzyć w siebie ponownie.
Wyrzuciła zwątpienie.
Tańczyła.
Śpiewała.
Bawiła.
Stroiła.
Śmiała.
Płakała.
Nosiła swoje serce w uśmiechu.
Zamknij oczy.
Możesz usłyszeć jej śmiech.
Możesz zobaczyć jej radość.
Możesz to poczuć.
Możesz zapamiętać".
Alexandra Gold
Ot
Przypomnij sobie siebie.
Po co?
Bo warto żyć i szczęśliwą być.
Tak po prostu.
Edyta Maria Bożydar
Ilustracje autorstwa Peijin Yang