Fisie...

Chodzi o to, by nie szukać ideału.

Nie ma ideałów.

Każdy z nas ma swoje fisie. 

Jak to mówi moja znajoma. 

Chodzi o to, by spróbować zaakceptować drugiego człowieku takim, jakim jest.

Zaakceptować tę jego nieidealność.

Zrozumieć niedoskonałość.

Pochylić się nad nią. 

Bo to ona go tworzy.

Ona go określa. 

Sprawia, że właśnie jest taki, a nie inny.

Akceptacja drugiego człowieka to klucz do tego naszego razem. 

Gdy akceptujemy, jest nam łatwiej iść przez życie.

Jest nam łatwiej razem przetrwać to, co trudne.

Potrafimy być w tym zdrowiu i w chorobie.

W tym szczęściu i nieszczęściu.

Razem.

Nie każdy na swoje kopyto, ale razem.

Tak każdego dnia.

Wtedy, gdy nauczymy się tego razem, jest duża szansa, że nam się uda też i ta nasza miłość.

Może z boku patrząc nieudealna, ale nasza.

Taka na dobre i na złe.

Edyta Maria Bożydar

Tekst pochodzi z książki, która właśnie powstaje

365 okazji, by być szczęśliwą