Pewnego razu Miłość spotkała kogoś bardzo podobnego do siebie

"Pewnego razu Miłość spotkała kogoś bardzo podobnego do siebie.

- Hej, mam na imię Miłość. Ale jesteś podobna do mnie. Jakbyś była moją siostrą bliźniaczką. Jak masz na imię? – zapytała Miłość.

- Hmm, ja też mam na imię Miłość – odrzekła nieznajoma.

- Ale jak to? To niemożliwe. Nie może nas być dwie. Miłość jest tylko jedna – zaprotestowała Miłość.

Przez chwilę patrzyły zdziwione na siebie. Po chwili Miłość odezwała się:

- W takim razie jedna z nas musi być fałszywa.

- Ale jak to można sprawdzić? – zapytała nieznajoma i szybko dodała. – Bo ja na pewno jestem prawdziwa.

- Ja wiem jak to sprawdzić – odrzekła Miłość. – To proste. Prawdziwa Miłość nigdy nie przemija. Trwa wiecznie. Więc prawdziwej Miłości zawsze towarzyszy Wieczność.

W tym momencie pojawiła się nieprzemijająca Wieczność. Wzięła Miłość za rękę i zaczęły się oddalać. Nieznajoma stała zdziwiona. Nie wiedziała co powiedzieć. Nagle Miłość odwróciła się i dodała:

- Poza tym fałszywa Miłość znika po pewnym czasie. Często też zrzuca maskę i pokazuje swoją prawdziwą twarz. Zamienia się w nienawiść.

Nieznajoma stała i obserwowała oddalające się Miłość i Wieczność. Jej twarz wykrzywiała się coraz bardziej. Stała się czerwona ze złości i poskręcana z nienawiści. Nieznajoma rozejrzała się po otoczeniu. Pod jej nogami leżał duży kamień. Podniosła go. Zamachnęła się na odchodzącą parę i już miała rzucić, gdy nagle … zniknęła"

Znalezione w sieci