No to jak to jest z tą miłością...

No to jak to jest z tą miłością?

Po mojemu zasada jest prosta.

Nie będziemy umieli kochać innych ludzi, gdy najpierw nie nauczymy się kochać siebie.

Gdy kochamy siebie, wiemy, jak dawać tę miłość drugiemu człowiekowi w mądry sposób.

Bo miłość trzeba, jak nic, dawać w mądry sposób.

Tak, by kochając kogoś, nie krzywdzić siebie.

I na odwrót, by kochając siebie, nie krzywdzić innych.

W miłości, jak we wszystkim, potrzebna jest równowaga pomiędzy tym braniem a dawaniem.

Jeśli tej równowagi brak, to nawet największa miłość z czasem się wywróci i już się nie pozbiera.

Co zrobić, by nam się ta miłość nie wywracała?

Patrząc z boku, mam refleksję, że nas ludzi, jeśli chodzi o to kochanie, można podzielić na trzy grupy.

Pierwsza to ci, co potrafią dawać i dzielić się miłością.

Robią to w dobry i dla siebie i dla innych sposób.

Kolejni, to ci z nas, co już nie chcą tej miłości w swoim życiu, bo się tak poturbowali

dając ją wcześniej w taki niedobry dla siebie sposób, że teraz mają jej dosyć.

Uszami im wyszła.

Poszła sobie w świat.

Są też tacy, co to jeszcze kochają.

Ale kochają za bardzo, za dwoje.

Jest ogromne ryzyko, że wcześniej czy później tak się poparzą, że skończą, jak ci wcześniej,

co mówią, że miłość jest be, że jest do niczego, że może nawet nie istnieje.

Co ja sobie myślę?

Po mojemu to nie miłość jest be.

To my nie umiemy kochać.

To my nie umiemy dawać bądź przyjmować tej miłości w dobry sposób.

Albo jej za dużo, albo jej za mało.

A jej musi być w sam raz.

Co zrobić?

Pokochaj siebie.

Gdy tak się stanie, zrozumiesz, czym ta miłość jest,

a czym nie jest.

Ot.

Staniesz się na nią gotowa.

Będziesz umiała też dostrzec tego, kto będzie gotowy na Ciebie.

Pozdrawiam Cię ciepło

Edyta Maria Bożydar

Tekst pochodzi z książki,

365 okazji, by być szczęśliwą.

Znajdziesz ją tutaj 👇👇👇