Samotność
„Samotność to miejsce, w którym kładę chaos na odpoczynek i budzę wewnętrzny spokój”.
Nikki Rowe
Czym dla mnie jest samotność?
To bycie samemu ze sobą?
Myślę sobie, że samotność może być najpiękniejszym czasem. Jedną z lepszych lekcji w życiu.
By docenić jednak wartość tego czasu, musimy zrozumieć, co on nam to daje.
Jak to było ze mną?
Dla mnie ta samotność, to bycie samej ze sobą, co by nie powiedzieć, było osobiście jedną z najtrudniejszych lekcji.
Dlaczego?
Od zawsze, jak sięgnąć pamięcią to właśnie tego bałam się najbardziej. Tego, że będę sama. Ja nie umiałam być sama. Musiałam z kimś być. Nie było ważne, że ktoś mnie skrzywdził. Liczyło się to, by nie być samą. Gdy byłam, czułam się wtedy, tak cholernie odrzucona. Czułam się taka byle jaka. Moja wartość była uzależniona od drugiego człowieka. Oddawałam swój cały świat w ręce innych ludzi. To od nich zależało to, jak się czuje. To od nich zależało, ile jestem warta. To w ich oczach szukałam swojej wartości. Szukałam siebie.
Równia pochyła.
Musiałam sięgnąć dna, by zrozumieć, że to droga donikąd.
I jak to w życiu bywa, sięgnęłam.
Życie dało mi tych, którzy uczyli mnie tej samotności codziennie. Mnóstwo czasu musiało minąć, by przestać czuć żal do losu. Jeszcze więcej, by, zamiast tego żalu zacząć odczuwać wdzięczność.
Dziś na szczęście to już poza mną.
Dziś wiem, że było mi to potrzebne.
Dziś dziękuję za to.
Dziękuję, że odnalazłam siebie. Że usłyszałam siebie w porę.
Że nie przegrałam tego swojego życia.
Będąc samą zrozumiałam, z czym mi jest po drodze, a co muszę zostawić za sobą i iść dalej.
Zrozumiałam, że nie można kochać innych bardziej, niż samej siebie. Że trzeba mówić nie, tym którzy próbują nas ranić. Że każdy z nas powinien mieć własne granice. Granice, których nawet ci, których kochamy, nie powinni przekraczać. Zrozumiałam też, że ludzie dopiero wtedy docenią naszą obecność w swoim życiu, gdy przestaniemy próbować w tym ich życiu być za wszelką cenę.
Dziś wiem, że nie da się kochać na siłę.
Nie da się kochać za dwoje. Kochać trzeba we dwoje. Jeśli kochamy za dwoje, trzeba odejść.
Ot to pokochanie siebie.
Klucz do wszystkiego.
To zrozumiałam.
Tylko wtedy, gdy nauczymy się kochać siebie, będziemy umieli kochać innych ludzi. Kochać tak, by w tej miłości nie zatracać siebie. Kochać tak, by nie oddawać za pół darmo tego swojego świata ludziom, którzy wcale tego nie potrzebują. Którzy wcale tego od nas nie chcą.
Dziś, gdy może to Ty przeklinasz los za to, że Jesteś teraz samą, chcę Ci coś powiedzieć.
Uwierz.
To nie koniec świata. Wręcz przeciwnie. Ten czas z samą sobą może stać się tym czasem, za który kiedyś jeszcze podziękujesz.
Może stać się szansą.
Może.
Od Ciebie zależy czy ją sobie dasz.
Spróbuj.
Daj ją sobie.
Nie oddawaj życia walkowerem.
Pokochaj siebie.
Pokochaj siebie tak, by potem umieć kochać innych ludzi.
Zrozum.
Wszystko zaczyna się od Nas.
Wszystko zaczyna się w Nas.
W Tobie, we mnie.
Ta mądra, dobra miłość też.
Edyta Maria Bożydar
Komentarze
Beata Szumow
Takie proste ,takie prawdziwe, takie trudne