Stoją obok dwa domy
"Stoją obok dwa domy, w jednym cały czas krzyki, awantury, a w drugim cisza.
Gdy po raz kolejny mąż z żoną kłócą się, ona mówi do niego:
„Czy słyszałeś kiedyś, żeby w sąsiednim domu się kłócili? Nie? Idź i dowiedz się, jak tam żyją".
Mężczyzna schował się obok okna sąsiedniego domu i obserwuje. W domu każdy robi coś swojego, żona na kuchni, mąż przy stole coś pisze.
Zadzwonił telefon, mąż poderwał się, poleciał do pokoju i zahaczył o wazon, który spadł i się potłukł.
Mężczyzna klęknął i zaczął zbierać kawałki. Do pokoju wbiegła żona, też uklękła i zaczęła mu pomagać.
Mąż mówi do niej:
"Przepraszam kochanie, biegłem do telefonu, zahaczyłem o wazon i go stłukłem."
Żona odpowiada:
"Nie kochanie, to moja wina, postawiłam go tak, że zahaczyłeś."
Pocałowali się, pozbierali kawałki i każdy powrócił do swoich spraw.
Mężczyzna wrócił do domu, a żona pyta go, czy poznał tajemnicę tego cichego domu.
"Tak, poznałem. W ich rodzinie obydwoje są winni, a u nas obydwoje zawsze mają rację."
Sergiej Łazariew
Ode mnie
Co jest potrzebne by tak się działo?
Osobiście myślę sobie, że
trzeba rozmawiać. Trzeba stać się uważnym na tę drugą osobę. Dostrzegać ją.
No i kochać.
Wtedy z całą resztą można sobie poradzić.
Wtedy można wziąć się za ręce i razem naprawić to, co się zepsuło. Wtedy łatwiej podzielić się też tą odpowiedzialnością za to co złe
Wtedy nie szuka się winnych, a razem naprawia to, co naprawy wymaga.
Słowo razem jest kluczowe.
W pojedynkę niczego nie zrobimy. Związek to dwoje. To równowaga pomiędzy tym, co moje i tym, co Twoje. To budowanie każdego dnia z mojego ja, twojego Ty, tego naszego razem. Tego tworzenie codziennie naszego My.
To jest związek. Ten dobry.
Taki i na to, co dobre, ale też i na to, co złe.
Bo życie nie jest idealne. Bo my też tacy nie jesteśmy. Ale razem możemy codziennie tworzyć takie nieidealne, ale nasze Cudne Życie.
Edyta Maria Bożydar