Tęcza

W Twoim życiu pojawią się Ci, z którymi Ci będzie po drodze. Pojawią się też i tacy, z którymi nie będziesz umiał się porozumieć.

Zaakceptuj to jednak.

Zrozum.

Nie w Tobie jest problem.

Tamci zresztą też są ok.

Dlaczego?

Każdy z nas ma swoją drogę.

I ta właśnie droga odróżnia nas od siebie nawzajem. Droga ale i doświadczenie, które zdobywamy. Jeden będzie Cię rozumieć w pół słowa. Inny nie zrozumie i przez całe życie.

I nie dlatego, że jest wredny. Nie dlatego, że może Cię nie lubi.

Po prostu.

On nie przeżył tego, co Ty. 

Inny człowiek zobaczy w Tobie tylko to, na co sam jest gotowy.

Zresztą Ty podobnie. Zobaczysz tylko to, na co ty sam jesteś gotowy.

Ot ta droga.

I to doświadczenie .

I ta percepcja.

To nas odróżnia od siebie. 

To kształtuje tę naszą gotowość na siebie nawzajem. 

Przeczytałam kiedyś słowa:

Ona była Tęczą, ale.

On był daltonistą.

No i du.a. 

No cóż, bywa. 

Myślę sobie, że każdy z nas, przynajmniej raz, był w swoim życiu i tą tęczą i tym daltonistą.

Dla mnie smutne.

Dlaczego?

Bo ten daltonista może i by bardzo chciał zobaczyć te kolory, no ale nie potrafi. Nie ma takiej wyobraźni. Nie ma takiej percepcji. Takiego doświadczenia. 

I choćby jak się starała Ona, to nijak nie wyjdzie im wspólna sztuka latania...

Rozbiją się gdzieś na życia skałach. 

Ten daltonista sam musi coś zmienić. Musi sam zrozumieć. Musi sam nauczyć się tych cholernych kolorów. 

Kolorów Jej tęczy.

Ona nic nie zrobi. 

On sam musi tego chcieć. Musi stać się na nią gotowym. Bez tego nic z tego nie będzie. 

Bo te skały. 

Bo to życie.

Więc co robić? 

Odpuść ludziom, którzy nie są gotowi na Ciebie. 

Nikogo nie zmieniaj.

Nie proś.

Nie błagaj.

Żyj.

Po prostu żyj.

Nie trać życia, bo go po prostu szkoda. 

Edyta Maria Bożydar

P. S.

A tak poza tym, to ja kocham tęczę ❤