Trzeba wierzyć w ludzi...

Przeczytałam słowa.

Trzymaj się z dala od negatywnych ludzi.

Oni mają problem na każde rozwiązanie…

Co ja sobie myślę?

Odpowiem pytaniem.

Czy nam choć raz nie zdarzyło się być takimi negatywnymi ludźmi?

No właśnie.

A

gdzie bylibyśmy teraz, gdyby

Ci inni, tam wtedy nienegatywni, odwróciliby się od nas?

Gdybyśmy zostali sami z tą swoją negatywnością?

Co by było z nami teraz?

No mogłoby być z Nami nie za fajnie.

Dlatego

nie oceniajmy.

Spróbujmy dać szansę.

Czasem zdarza się tak, że wydaje nam się, że człowieka nie da się uratować, bo nijak nie da się go kochać, a przychodzi ktoś z boku, ktoś, kto nie wie, że nie da się tamtego pokochać i go kocha.

Tak po prostu go kocha

I wtedy w tamtym człowieku opada skorupa.

Skorupa budowana może i latami.

Skorupa zbudowana z lęków, bólu, niepewności.

I tamten też zaczyna kochać.

I kocha najpiękniej, jak potrafi.

Dlatego

spróbujmy wierzyć w ludzi.

Dajmy szansę na to dobre rozwiązanie.

Patrzmy na innych ludzi takimi dobrymi oczami.

Takimi, jakimi byśmy sami chcieli, by ktoś inny patrzył na nas.

Jest tylko jedno ale.

W tym naszym dobrym patrzeniu na innych musimy o czymś pamiętać.

Musimy pamiętać o tym, że wierzyć w ludzi, nie oznacza pozwolić im się krzywdzić.

My

nie możemy pozwolić się krzywdzić.

Nawet w imię Miłości.

A może i przede wszystkim w imię Miłości.

By było dobrze,

musimy umieć zachować w tym wszystkim

równowagę.

Równowagę pomiędzy tym, co nasze i tym, co kogoś.

Ot.

Taki zdrowy balans.

Musimy mieć te nasze granice.

Musimy umieć powiedzieć nie.

Nie wolno nam godzić się na bylejakość.

Gdy Ktoś próbuje nas krzywdzić, mamy prawo powiedzieć stop.

Mamy prawo odejść

I my to musimy rozumieć.

Musimy dla naszego własnego dobra rozumieć, że

miłość własna nie jest przejawem egoizmu, a jest świadomą formą dbania o siebie.

Jest postawą, w której to nasze dobro, jest tak samo ważne, jak dobro innych ludzi.

Zwłaszcza tych, których kochamy.

Pomyśl o tym.

Dzisiaj?

Życzę Ci dobrego dnia.

Edyta Maria Bożydar