Kobieta, ten blog, ta moja przestrzeń powstała dzięki Mężczyźnie
Kobieta, ten blog, ta moja przestrzeń powstała dzięki Mężczyźnie, którego kochałam.
Mężczyzny nie ma. Musiał odejść.
Kobieta została.
Co jeszcze zostało?
Ot zrozumiałam, że gdy coś się kończy, trzeba znaleźć w sobie siłę, by iść dalej.
Dla mnie Kobieta była tą siłą.
Pomogło.
Co dzisiaj sobie myślę?
Ano myślę sobie, że kocha się raz w życiu.
Tak naprawdę.
Na zawsze.
Tak całą sobą.
Bez żadnego, ale.
Nikt ani nic już potem nie będzie podobne.
Nic już potem nie będzie takie samo.
Tylko miłość tak umie malować.
Czy mi żal, że to odeszło?
Kiedyś myślałam, że życie mi się skończyło, że żyć nie dam rady bez powietrza.
A jednak przeżyłam.
Dałam radę.
Dziś wiem, że wszystko ma swój czas i miejsce.
Wiem też, że tych, których się kocha, trzeba, jak nic puścić wolno.
By mogli żyć, tak jak chcą, tak po swojemu.
Czy zechcą zostać.
Czy będą chcieli odejść.
Ich wybór.
Ich droga.
My musimy dać im to prawo.
Musimy im na to pozwolić.
Ja?
Dzisiaj?
Dziękuję za to, co było.
Za każde kocham.
Za każdy dotyk.
Za każdy uśmiech w moją stronę.
Mam mnóstwo wspomnień, co uśmiech wywołują na mojej twarzy.
Smutek?
Już nie....
No może czasem.
Jest jednak we mnie zgoda na to, co było i na to, co jest i na to, co będzie.
Nie można walczyć o miłość zbyt długo.
Trzeba wiedzieć, kiedy odejść.
By zachować to, co dobre było.
By nie popsuć wspomnień, które po prostu wspomnieniami pozostać muszą.
Życie toczy się dalej.
Czy tego chcemy, czy nie.
Więc trzeba żyć.
Żyć, dopóki starczy sił.
Tak jak potrafimy najlepiej.
Tak po swojemu.
Tak pomimo wszystko.
Życzę Ci takiej dobrej miłości.
Miłości co, to jak przyjdzie, to tak już zostanie.
I będzie na to dobre i na to, co złe.
Tak po prostu będzie.
Mocno Cię przytulam.
Edyta Maria Bożydar
Jeśli moje słowa trafiają do Ciebie, możesz wesprzeć to, co robię.
Jak?
Możesz wypić ze mną wirtualną kawę.
Poniżej link do Twojej kawy dla mnie
www.buycoffee.to/EdytaMariaBozydar
Możesz zostać też moim Patronem.
www.patronite.pl/EdytaMariaBozydar
Dziękuję