Całe życie szukałem idealnej kobiety ...

„Całe życie szukałem idealnej kobiety.

Kiedy już ją znalazłem, okazało się,

że ona szuka idealnego mężczyzny”.

Frank Sinatra

Jaki morał z tej krótkiej opowiastki?

Ano taki, że nie ma ludzi idealnych.

Nasze wyobrażenia o idealnej miłości, o idealnych ludziach są idealne tylko dla nas.

Dla kogoś innego wcale ideałem nie muszą być.

Dlaczego tak się dzieje?

Bo, myślę sobie, że ludzie idealni stają się dla nas dopiero z czasem.

Bo zaczynamy ich kochać.

Bo zaczynamy darzyć ich przyjaźnią.

Bo z czasem stają się dla nas ważni.

Stają się, bo

nasze emocje kolorują ich na te nasze, te idealne dla nas kolory.

Przy nich czujemy, że jesteśmy w domu.

U siebie.

Stajemy się szczęśliwi.

Dlatego po mojemu, tak ważne jest, by kochać.

By obdarzać ludzi przyjaźnią.

By wpuszczać ich do swojego życia.

By nie szukać, może zbyt długo.

Zbyt daleko.

By nie szukać ideału nie wiadomo gdzie.

By dać szansę temu, co tuż, tuż.

Jak nic, obdarzone miłością, przyjaźnią, ma szansę stać się dla nas idealnym.

Tym naszym.

Tego Wam życzę.

Tych idealnych dla Was ludzi.

Tych, takich waszych.

Tych, bez których nic nie byłoby takie samo.

Edyta Maria Bożydar

Z cyklu

Życie jest Cudne.

Musisz mu tylko na to pozwolić.

Jeśli moje słowa trafiają do Ciebie, możesz wesprzeć to, co robię.

Jak?

Możesz wypić ze mną wirtualną kawę.

Poniżej link do Twojej kawy dla mnie

Możesz zostać też moim Patronem.

Dziękuję