Cholernie smutne słowa. Co musiało się stać, że serce zapomniało kochać?

 

 

„Nie ma sensu wyobraźnia, jeśli serce jest klatką”.

Frida Kachlo

 Cholernie smutne słowa. 

Co musiało się stać, że serce zapomniało kochać?

Że stało się klatką?

 

To nie tak miało być. 

 

Serce jest po to, by kochać. 

 

Źle się dzieje, gdy jest inaczej. 

Źle się dzieje, gdy stajemy się więźniami własnych przekonań.

Źle się dzieje, gdy stajemy się więźniami tego, co nas boli.

Dlaczego? 

Bo to nas niszczy.

Trawi od środka.

Zmienia to nasze patrzenie na świat wokół.

Dzień po dniu. 

Przestajemy chcieć.

Przestajemy kochać

Przestajemy żyć.

 

Co zrobić by tak się nie działo?

 

Spróbujmy uwierzyć w siebie.

Jeszcze raz. 

Jeszcze raz uwierzyć w to, że jeszcze może być pięknie.

Uwierzyć, w tę swoją siłą. 

W to nasze dam rady.

W to nasze jeszcze raz spróbuję.

Spróbujmy jeszcze raz dać temu szansę.

Spróbujmy jeszcze raz dać szansę sobie. 

Ktoś powie, że to trudne.

Tak trudne.

Ale warto. 

Bo to właśnie wtedy stajemy się naprawdę silni.

Wtedy, gdy uczymy się wstawać z tych kolan.

Wtedy, gdy uczymy się zostawiać za sobą część tego naszego życia i ruszać znowu do przodu.

Tak mimo wszystko.

Tak na przekór złemu.

I tak trzeba.

Tak jest dobrze.

Tak jest szansa, że coś się zmieni na lepsze. 

 

Dlatego dzisiaj spróbuj wstać. 

Spróbuj uwierzyć w to, co dobre.

Jeszcze raz.

Jeszcze raz.

I jeszcze raz.

Spróbuj uwolnić się od bólu.

Od cierpienia.

Od tego, co było. 

Zostaw to za sobą. 

Uwierz. 

Pokochaj.

Zacznij żyć. 

Tak najlepiej, jak się da. 

 

Nie pozwól, by to twoje serce stało się klatką.

Niech będzie sterem, niech będzie okrętem do lepszego życia. 

Niech stanie się twoją siłą.

Pozwól mu kochać.

 

Edyta Maria Bożydar

Z cyklu 365 okazji, by być szczęśliwym.