Czasem niestety się zdarza...

Czasem niestety się zdarza, że ludzie, którzy potrzebują najbardziej miłości i naszej obecności proszą o nią, w języku, którego nie rozumiemy.

Nie jest to język miłości, cierpliwości, uwagi.

Nie jest to język obecności.

Jest to język pełen ciszy, odrzucenia, udawania, pozorów.

Jest pełen słów, które nigdy nie padną.

Słów, które jedynie w ich głowie zostają.

No może czasami, patrząc komuś w oczy, możesz dostrzec ten jego smutek, wydawałoby się, głęboko schowany gdzieś na dnie duszy.

Tak mówią ci, którzy najbardziej potrzebują miłości.

Ale nie potrafią jej przyjąć.

Bo duma.

Bo zatwardziałość w tych swoich poglądach.

Bo czasem zbyt dużo się stało.

Różne drogi, różne powody takiego stanu rzeczy.

Jednak jest coś, co ich łączy

Oni mają takie smutne oczy.

Ci, którzy boją się miłości.

Edyta Maria Bożydar

Jeśli moje słowa trafiają do Ciebie, możesz wesprzeć to, co robię.

Jak?

Możesz wypić ze mną wirtualną kawę.

Poniżej link do Twojej kawy dla mnie

Możesz zostać też moim Patronem.

Dziękuję