Dobre oczy...

Co masz zrobić, gdy masz doła?

Ot najprościej.

Przestań kopać.

Przestań kopać, bo zagrzebiesz się na maksa. Tak na zawsze.

Przegrasz.

Nic dobrego.

Może się w końcu okazać, że przed Tobą będzie tylko ściana. No, a co by nie powiedzieć, głową ściany nie przebijesz. Zresztą, myślę sobie, szkoda głowy. Masz ją w końcu tylko jedną. Przestań walić.

Przestań grzebać.

Przestań dreptać w miejscu.

Przestań w kółko kręcić się.

Przestań i coś zmień.

Co?

No na początek może nastawienie zmień?

Moja Babcia powtarzała:

Patrz na życie dobrymi oczami, a będziesz miała takie dobre życie.

Z boku patrząc, moja babcia była ostatnią osobą, która miała powody, by tak mówić. Przeżyła o wiele za dużo

A jednak wciąż się uśmiechała.

A jednak wciąż miała nadzieję. Tak pomimo wszystko.

Wciąż kochała.

Ot.

Miała takie dobre oczy, którymi patrzyła.

Nauczyłam się tego od Niej.

Patrzę w taki sposób.

W taki dobry.

Wiem, że to działa.

Wiem, że tak jest.

Ty?

Dzisiaj?

Chociaż spróbuj.

Popatrz na to swoje życie w taki dobry sposób.

Popatrz na tych ludzi wokół takimi dobrymi oczami.

Popatrz też na siebie tymi dobrymi oczami.

Nie oceniaj.

A doceniaj.

To, co dobre.

To, co jest.

To, co trwa.

Bądź szczęśliwa tak po prostu.

Bądź najlepiej jak się da.

Kochaj.

Wierz.

Cała reszta przyjdzie sama.

Jak to mówią, co ma wisieć, nie utonie.

Będzie dobrze.

Po prostu będzie dobrze.