Pewnego dnia zrozumiałam...

,,Miłość to spokój, a nie brzemię. To nie pułapka, z której nie możesz się wydostać i nie będzie przypominać wojny. 

 

Jeśli ten człowiek jest przeznaczony dla Ciebie, to nie będziesz musiała ciągle pytać, czy tak jest. 

 

Ani szukać znaków, prosić innych o radę, szukać potwierdzenia, że ​​to prawda. Po prostu to będziesz wiedzieć. 

 

Nie będziesz musiała zbytnio się starać, ani przewracać swojego życia do góry nogami, aby zadziałało. 

 

Nie będziesz musiała się zatracić, abyś mogła to zachować. 

 

Taka relacja przybliży Ciebie do tego, kim naprawdę jesteś. 

 

Wzmocni wszystkie twoje piękne części i sprawi , że będziesz bardziej otwarta na miłość , bardziej opiekuńcza , współczującą i wybaczająca . 

 

Jeśli to jest przeznaczone dla Ciebie, nie złamie Ci serca, mimo, że mogą wystąpić drobne rozczarowania lub konflikty, ale nigdy to nie złamie twojego ducha, nie pozwoli Ci stłumić Twoich głębokich uczuć. 

 

To, co jest dla Ciebie przeznaczone, nie pojawia się zbyt często, ale kiedy tak się dzieje i nie jest to kolejna lekcja, po tym wszystkim, co przeszłaś... 

 

Wtedy poczujesz się jak w domu."

 

Rania Naim

 

Ode mnie 

Słowa te przyszły do mnie dwa lata temu... 

I zostały. 

Są moje.

Dlaczego? 

Zrozumiałam, że prócz tego człowieka też i sprawy i wydarzenia, jeśli mają stać się naszym udziałem, to się staną. 

Po prostu się staną. 

Przyjdą same, nie proszone. 

Bez walki.

Bez cierpienia. 

I zostaną. 

Ja?

Ja muszę zaufać. 

Zaufać życiu.

I zaufałam. 

Dzisiaj po tych dwóch latach jest we mnie większy spokój. Jest we mnie większa akceptacja, tego, co wokół. Przestałam walczyć. Przestałam czekać.

Już nie zabiegam o ludzi.

Liczy się tu i teraz. Dostrzegam tych, którzy są. 

Doceniam to, co mam. 

Realizuje te swoje małe marzenia.

Tak krok po kroku.

I wierzę. 

Wierzę, że wszystko dzieje się po coś.

Wierzę, że wszystko jest takim, jakim ma być.

Ot jednym słowem.

Jestem w domu.

 

Dobrego Dnia.

 

Edyta Maria Bożydar