To wcale nie było takie trudne ...

To wcale nie było takie trudne

Gdybyśmy tylko widziały, jak niewiele czasem dzieli nas od tego,

czego pragniemy.

Czasem wystarczy zrobić ten pierwszy krok, a cała reszta już jakoś leci.

Zaczyna się układać.

To, co było jeszcze wczoraj niemożliwym, dziś jest na wyciągnięcie ręki.

Słychać wtedy:

To wcale nie było takie trudne. Dzieci często tak mówią. Mówią i próbują.

Próbują do skutku. Aż się uda.

Skąd w dzieciach taka siła charakteru?

Dzieci mają w sobie niezachwianą wiarę w te swoje poczynania. Wierzą tak po prostu.

To je różni od nas dorosłych.

Ktoś powie.

Nie wszystko zawsze nam wychodzi. Może się nie udać.

Oczywiście, że może się nie udać. I może się okazać, że nic z tego nie będzie.

Ważne jednak jest to, że coś, zrobiliśmy.

Że spróbowaliśmy.

I o to chodzi.

By się odważyć. By uwierzyć. By dać sobie szansę. By zrobić ten pierwszy krok.

By zrobić to, co możemy.

Oczywiście wiem, że nie jest to łatwe.

Czasem życie potrafi tak przywalić, że człowiek nie ma siły.

Nawet na ten pierwszy krok.

Jednak po mojemu, właśnie wtedy musimy pamiętać o jednej rzeczy.

Jeśli nie spróbujemy, to nic się nie zmieni.

Nasze życie to nasza historia.

Nawet jeśli przestajemy chcieć ją pisać po swojemu, to ona wciąż jest nasza.

Nie oddawajmy tej naszej historii nikomu.

Ani złemu losowi, ani temu człowiekowi, co na to nie zasługuje.

Spróbujmy napisać ją po swojemu.

Tak mimo wszystko namalować tymi naszymi kolorami.

Bo może się okazać, że jak to mówią dzieci,

to wcale nie było takie trudne.

Przytulam Cię mocno

Edyta Maria Bożydar

Tekst pochodzi z książki

365 okazji, by być szczęśliwą.