Franz Kafka

"Franz Kafka (1883–1924), który się nigdy nie ożenił i nie miał dzieci, miał zwyczaj chodzić do berlińskiego parku Steglitz. Kiedyś zobaczył małą dziewczynę, która płakała, bo straciła ulubioną lalkę. Kafka próbował pomóc, ale na próżno szukali lalki. Kafka powiedział dziewczynce żeby się z nim spotkała następnego dnia. Że znów spróbują poszukać lalki.

Następnego dnia, kiedy wciąż nie znaleźli zguby, Kafka dał dziewczynce list „napisany” przez lalkę, która pisała :

„Proszę nie płacz. Pojechałam na wycieczkę, aby zobaczyć świat. Napiszę do ciebie o moich przygodach. "

Tak rozpoczęła się przyjaźń, która trwała do końca życia Kafki.

Kiedy się spotykali, Kafka czytał dziewczynce starannie skomponowane listy z przygodami i rozmowami o ukochanej lalce. Dziewczynka była zachwycona. W końcu Kafka przeczytał jej list z historią, która sprowadziła lalkę z powrotem do Berlina, a potem dał jej, kupioną przez siebie samego, lalkę.

„Ona wcale nie wygląda jak moja lalka” - powiedziała dziewczynka . Kafka dał jej kolejny list który mówił: „Moje podróże mnie zmieniły”. Dziewczynka przytuliła nową lalkę i zaniosła ją do domu. Rok później Kafka zmarł.

Kilka lat po śmierci przyjaciela, dorosła już kobieta znalazła list ukryty w lalce. List był podpisany przez Kafkę. Przyjaciel pisał :

„Wszystko, co kochasz z czasem zmieni się, prawdopodobnie zostanie utracone, odejdzie . Nie rozpaczaj. Dziękuj, za to że miałaś szansę kochać. Kochać naprawdę. Kiedyś przyjdzie czas, że powróci, to co kochałaś, może w inny sposób, ale powróci. Bo prawdziwa miłość zawsze wraca. Prawdziwa miłość nigdy nie umiera. "