Kiedyś wierzyłam..

Kiedyś wierzyłam, że będziemy ze sobą do końca świata i o jeden dzień dłużej.

Dziś wiem, że zatrzymałam się przy Tobie, tylko na chwilę. Zatrzymałam się, by nauczyć się kochać siebie.

Dlaczego tak?

Musiałam to zrobić, by przetrwać.

Czego uczyłeś mnie Ty?

Uczyłeś mnie ciszy, co boli.

Uczyłeś, że łzy mają gorzki smak.

Uczyłeś, że można być z kimś i jednocześnie być samą.

Uczyłeś, że raz można być w niebie, a zaraz potem można budzić się w piekle.

Uczyłam się długo.

Każdego dnia.

Od lat…

Do dziś.

Dziś zrozumiałam, że już umiem.

Umiem być dobrą dla siebie.

Kiedyś kochałam bardziej Ciebie.

Dziś kocham siebie.

Nauczyłam się tego przy Tobie.

Byłeś moim najlepszym nauczycielem.

I za to Ci dziękuję.

I jeszcze coś.

Mam nadzieję, że ja też Cię czegoś nauczyłam.

Czego na przykład?

Ot choćby tego, że warto kochać i doceniać ludzi, którzy są dla nas dobrzy.

Którzy są.

Ważna myślę sobie lekcja.

W końcu nic nie trwa wiecznie.

I ta obecność też kiedyś może się skończyć.

Dlatego warto doceniać, gdy jest.

Dzisiaj

życzę Ci tego, co dobre dla Ciebie.

Pytasz,

co będę robić?

Jak będę żyć bez Ciebie?

Będę się uczyć, jak to jest być szczęśliwą.

Tak po prostu szczęśliwą.

Pozdrawiam Cię ciepło

Edyta Maria Bożydar

Moją książkę,

365 okazji, by być szczęśliwą,

napisałam dla Ciebie, by nauczyć Cię kochać siebie już bez wyrzutów sumienia.

Możesz znaleźć ją tutaj

👇👇👇