Moja Babcia była Mamą mojej Mamy...

Moja Babcia była Mamą mojej Mamy. 

Miała na imię Otylia. 

Jej oczy były koloru zielonego.

Mówiła mi, że jestem Jej, bo moje są tego samego.

Wiedziałam, że tak jest. 

Była mądra, dobra, życzliwa.

Miała w sobie łagodność, która koiła wszystkie moje lęki. 

Miała w sobie też spokój, taki rodzaj zapewnienia, że będzie dobrze. Że mimo wszystko sobie poradzę. 

Wierzyła we mnie jak nikt inny. 

Zawsze. 

Później ta wiara, której mnie nauczyła, miała mi uratować życie. 

Ciekawostka ? 

Mówiła do mnie Edytko. Nigdy inaczej nie powiedziała przez 40 lat.

Zawsze Edytko.

Do tej pory reaguję, gdy ktoś tak do mnie mówi. 

Moja Babcia nigdy mnie nie zawiodła.

Była w stanie wywrócić swój świat do góry nogami, by ochronić mój.

I chroniła.

Zbudowała mój świat na nowo.

Zrobiła wszystko, bym była szczęśliwa.

Bym czuła się kochana. Teraz tak sobie myślę, że, dała mi tyle miłości, jakby miała wiedzieć, że potem to Jej miłość będzie mi miała wystarczyć na długo.

Na bardzo długo. 

Wierzyła w Anioły. Opowiadała mi wieczorami historie o nich.

O tym, że są.

Że schodzą tu do nas i żyją między nami. Że wspierają.

Że opiekują się nami. Robią to, bo nas kochają.

Trzeba je tylko o to poprosić. 

Gdy odeszła, zrozumiałam, że Ona była moim Aniołem. 

Dzięki Niej nauczyłam się patrzeć na Świat i Ludzi tak, by dostrzegać Magię, którą w sobie mają.

To dzięki Niej mam to ogromne poczucie misji.

To dzięki Niej wiem, że zawsze liczy się Człowiek. 

Kocham Cię Babciu, gdziekolwiek Jesteś ❤️

Twoja Edytka