Mówisz, że jesteś taka słaba.

Mówisz, że jesteś taka słaba.

Że czujesz się tak byle jak.

Tak do niczego. 

Że ciągle jeszcze brak Ci siły, by puścić to, co boli.

By puścić to, co rani.

 Mówisz, że czujesz złość.

Mówisz, że jesteś na siebie zła.

Że jeszcze nie potrafisz ot tak zostawić za sobą tego całego bałaganu.

Tak po mojemu?

Nie bądź na siebie zła.

Bądź dobra dla siebie.

Bądź dobra, bo siebie masz tylko jedną.

Otul.

Przytul.

Daj sobie czas.

Kiedyś stanie się tak, że puścisz.

Kiedy?

Puścisz, jak będziesz gotowa.

To wszystko to, co teraz, ta złość, ta niemoc, ta czasem czarna noc, te łzy tuż nad ranem, to, że po prostu nie wiesz, co dalej, to też jest droga.

Tak rodzi się świadomość.

Pamiętaj.

Ona rodzi się w bólach.

To, że coś Ci przeszkadza, że coś uwiera, to też jest ok.

Dlaczego?

Ano dlatego, że to takie trochę za ciasne buty.

No trochę ujdziesz.

No jeszcze spróbujesz.

Ale na dłuższą metę?

No nie da rady.

No za cholerę nie da rady.

I Ty to kiedyś będziesz wiedzieć.

Kiedyś zrozumiesz, że szkoda życia na taniec w za ciasnych butach 

Pewnego dnia obudzisz się i będziesz wiedzieć, że Ty już tak nie chcesz.

Że tak nie da rady.

Że to już nie jest Twoje.

Za ciasne buty?

Nigdy więcej

Praśniesz nimi w kąt.

Po prostu zostawisz.

Bez żalu.

Bez dylematów.

Po prostu zostawisz.

Staniesz się wolna.

Będziesz gotowa.

Gotowa, by ruszyć dalej.

Choćby na boso.

Ale tam, gdzie Ty będziesz chcieć.

Tak po swojemu.

Dzisiaj?

Zrób sobie kawę z cynamonem, wypij herbatę malinową, zjedz bezę.

Palcami.

Łyżeczką.

Tak, jak Ty chcesz.

I się uśmiechnij.

Po prostu się uśmiechnij do siebie.

Będzie dobrze.

Dobrego Dnia Ci życzę.

Edyta Maria Bożydar

Jeśli moje słowa trafiają do Ciebie, możesz wesprzeć to, co robię.

Jak?

Możesz wypić ze mną wirtualną kawę.

Poniżej link do Twojej kawy dla mnie

www.buycoffee.to/EdytaMariaBozydar

Możesz zostać też moim Patronem.

www.patronite.pl/EdytaMariaBozydar

Dziękuję