Mówisz, że jesteś taka słaba...

Mówisz, że jesteś taka słaba.

Że czujesz się tak byle, jak.

Tak do niczego. 

Że ciągle jeszcze brak Ci sił, by puścić to, co boli.

By puścić to, co rani. Mówisz jeszcze, że czujesz złość.

Czujesz złość na siebie. 

Że nie potrafisz ot tak zostawić za sobą tego, całego bałaganu.

 

Tak po mojemu?

 

Nie bądź na siebie zła.

Bądź dla siebie dobra.

Zaopiekuj się sobą. 

Otul.

Przytul.

Daj sobie czas.

Kiedyś przyjdzie czas, że puścisz.

Kiedy?

Puścisz, jak będziesz gotowa.

To wszystko to, co teraz, ta złość, ta niemoc, ta czasem czarna noc, no i te łzy nad ranem, i to, że tak po prostu nie wiesz, co dalej, to też jest droga.

 

Tak rodzi się świadomość.

Pamiętaj.

Ona rodzi się w bólach.

 

To, że coś Ci przeszkadza, że coś uwiera, to też jest ok.

Dlaczego?

Ano dlatego, że to takie trochę za ciasne buty.

No trochę ujdziesz.

No jeszcze spróbujesz.

Ale na dłuższą metę?

No nie da rady.

No za cholerę nie da rady.

I Ty to kiedyś będziesz wiedzieć.

Kiedyś zrozumiesz, że szkoda życia na taniec w za ciasnych butach 

Pewnego dnia obudzisz się i będziesz wiedzieć, że Ty już tak nie chcesz.

Że tak nie da rady.

Że to już nie jest Twoje.

Za ciasne buty?

Nigdy więcej

Praśniesz nimi w kąt.

Po prostu zostawisz.

Bez żalu.

Bez dylematów.

Zostawisz. 

Staniesz się wolna.

Będziesz gotowa.

Gotowa, by ruszyć dalej.

Choćby na boso.

Ale tam, gdzie Ty będziesz chcieć.

Tak po swojemu.

 

Dzisiaj?

 

Zrób sobie kawę z cynamonem, wypij herbatę malinową, zjedz bezę.

Palcami.

Łyżeczką.

Tak, jak lubisz.

I się uśmiechnij.

Po prostu się uśmiechnij do siebie.

Dobrego Dnia Ci życzę.

 

Edyta Maria Bożydar

 

Tekst pochodzi z książki

365 okazji, by być szczęśliwą. 

 

 

Jeśli moje słowa trafiają do Ciebie, możesz wesprzeć to, co robię.

Jak?

Możesz wypić ze mną wirtualną kawę.

Poniżej link do Twojej kawy dla mnie

www.buycoffee.to/EdytaMariaBozydar

Możesz zostać też moim Patronem.

www.patronite.pl/EdytaMariaBozydar

 

 

Dziękuję