Usiadła z tyłu...

Prowadziła z przodu

i nienawidzili jej dumy,

Prosili ją o radę,

a potem kwestionowali to co mówiła,

Powiedzieli, że jest głośna,

potem byli zszokowani jej milczeniem,

Kiedy nie dzieliła swoich ambicji,

powiedzieli, że to smutne,

Więc opowiedziała im swoje sny,

a oni powiedzieli, że jest szalona,

Powiedzieli jej, że posłuchają,

a potem zakryli uszy,

Przytulali ją,

podczas gdy śmiali się z jej lęków,

I słuchała tego wszystkiego myśląc,

że powinna

być dziewczyną,

którą kazali jej być,

najlepiej jak potrafiła

Ale pewnego dnia zapytała siebie,

co jest dla niej najlepsze?

Zamiast próbować zadowolić

wszystkich innych,

Poszła więc do lasu

i stanęła wśród drzew,

Słuchała, jak wiatr szepcze

i tańczy z liśćmi,

Przemówiła do wierzby, wiązu i sosny,

I powiedziała drzewom to,

co jej mówiono raz za razem,

Powiedziała im, że czuje,

że nigdy nie jest wystarczająca

Była albo za mało,

albo zdecydowanie za dużo:

Za głośna lub za cicha,

za gwałtowna lub za słaba

Zbyt mądra lub zbyt nierozsądna,

zbyt odważna lub zbyt łagodna...

Znalazła małą polanę

otoczoną jodłami,

I zatrzymała się...

i słuchała,

co powiedzą do niej drzewa,

I siedziała tam godzinami

nie chcąc stamtąd wychodzić,

Bo las nic nie powiedział...

Po prostu pozwalał jej oddychać".

Becky Hemsley