Blog

Kiedyś, by zapełnić pustkę w sobie, brnęłam w relacje, które od początku nie były moje.

Z czasem wielkie sprawy, lub takie które były tak traktowane, tracą na znaczeniu. Z czasem te małe, z pozoru nieważne, stają się tymi, do których chcemy wracać, by znów poczuć się szczęśliwi. Codzienność ubrana we wspomnienia, staje się z czasem magiczna. Z czasem zaczynamy dostrzegać, jak bardzo byliśmy szczęśliwi, pijąc poranną kawę, jedząc bezę palcami lub snujac marzenia, jak to będzie, gdy już będziemy mieć wszystko. Z czasem dociera do nas, że tam wtedy, na tej ławce to wszystko juz było z nami. Tam mieliśmy siebie.

Edyta Maria Bożydar

Z cyklu Kocham, jak to łatwo powiedzieć.

Ale czy ty mnie kochasz? - zapytała Alicja.

„Nie, nie kocham cię !” - odpowiedział Biały 

Witamy w naszym świecie.

W świecie, w którym wszystko możesz kupić.

W świecie, w którym nic ci nie da tyle czułości, co miłość złapana w sieci, bo na prawdziwą Miłość Cię nie stać.

Za bardzo się boisz.

Witamy w świecie, gdzie strata iPhone czasem bardziej boli, niż strata człowieka.

Gdzie sława, to okładka w Elle, nie pięknie napisany wiersz.

Dziś wiem, że Bratnia dusza pojawia się po to, by zmienić nasze serce.

By zmienić nas.

By wpuścić nowe światło.

Jest lustrem.

Byśmy dostrzegli.

Byśmy zrozumieli.

Byśmy znaleźli drogę.

Byśmy stali się innymi ludźmi.

Rozwój.

Nasz rozwój jest celem tego spotkania.

Czy łatwo ją rozpoznać?

Tę naszą Bratnią Duszę?

Czym dla mnie jest miłość?

Kiedyś, będąc małą dziewczynką, myślałam, że miłość jest wtedy, gdy książę całuję królewnę, ona się budzi i są razem.

Dziś jako dorosła kobieta wiem, że to nie miłość.

To początek tej drogi, drogi, na której może pojawić się miłość, ale nie musi...

Pytacie mnie jak zacząć żyć? 

Jak przestać się bać? 

Jak uwierzyć?

Jak zaczęłam ja?

Chyba nie będzie przesadą, gdy powiem, że mi życie uratowały spacery. Ktoś się może uśmiechnie. Jednak dokładnie tak było. Tam wtedy, gdy mój świat się prawie zawalił, ostatnią rzeczą, którą chciałam robić to wychodzić na zewnątrz. Co robiłam? Siedziałam w domu i płakałam. Cały czas. Ile można płakać, ktoś zapyta? Ja płakałam trzy lata. Codziennie. Dzień w dzień. Najgorzej było, gdy mój syn jechał do swojego taty. Wtedy zatracałam się w tej swojej rozpaczy. Aż w końcu pewnego dnia zrozumiałam, że coś muszę zrobić. I zrobiłam. 

Dotyk. 

Czym jest? 

Czy jest ważny? 

To, że siądziesz i będziesz płakać, niczego nie zmieni.

Będzie jeszcze gorzej.

Nie wyszło?

Bywa i tak niestety.

Boli jak cholera?

Wiem.

Powiedz jej, że ją kochasz. Powiedz jej, że jest Twoim światem.

"Często w naszych czasach pytamy co zrobić by było lepiej. Pada pytanie jak mogę pomóc sobie i tym, którzy stanęli na mojej drodze. 

Jedną z tych perełek która może nam pomóc, jest pogoda ducha.

Bycie cicho nie oznacza bycia negatywnym. 

Kocha?

Nie kocha?

Któż z nas,

choć raz w życiu,

nie zadał sobie tego pytania?

Nie biegaj.

Nie błagaj.

Nie czekaj wciąż.

Nie zmuszaj nikogo, by z Tobą był.

Zostaw.

Bądź przy Sobie 

Gdy wali się świat

Bądź przy sobie 

Przychodzi w życiu taki czas, gdy oddalasz się od dramatów i osób, które je tworzą.

Otaczasz się z ludźmi, z którymi się śmiejesz.

′′ Chcesz przyciągnąć cuda do swojego życia? 

Rób swoje!"

1939r. / Wyszków k. Węgrowa

„Mama karmiła piersią moją najmłodszą siostrę, gdy dwóch Niemców z bronią wtargnęło do naszego mieszkania, zabierając jej gwałtownie dziecko i rzucając je na moje kolana. Miałam 8 lat. Nie zapomnę płaczu tego niewinnego dziecka i łez płynących jedna za drugą po bladych policzkach mojej mamy. 

Zabrali nam mamę zostawiając mnie i moje rodzeństwo z naszą babcią. 

Serce powoli zaczynało mi pękać.

Pękło kilka minut później, po tym jak tata stanął w obronie mamy…

Mama błagała go, aby ten przetłumaczył Niemcom, że ona jest karmiąca i musi zostać przy dziecku, lecz gdy tata próbował im to przetłumaczyć, mamy już nie było w mieszkaniu, a jemu zaczęli grozić śmiercią. Gdy jeden z Niemców zdążył podnieść rękę na mojego tatę, ten w panice i strachu, zaczął uciekać. 

Moje serce pękło.

"Zaczarowana nić

Maksym był chłopcem, który nie lubił czekać. W czasie zimy, gdy jeździł na łyżwach, nie mógł się doczekać lata, by móc popływać. Gdy nadchodziło tak wyczekiwane lato, pragnął, by nastała szybko jesień. Chciał zbierać grzyby w pobliskim lesie.

Gdy ktoś pytał Maksyma, czego najbardziej pragnie, otrzymywał odpowiedź:

• Chciałbym, by czas płynął szybko…
•  

"- Co tu robisz? – zapytał Niedźwiadek.

- Czekam, aż wyzdrowiejesz, - odpowiedział Jeżyk.

"Przy okrągłym stole zasiadały dusze. Wybierały dla siebie temat następnej lekcji. Najbardziej odważna i najsilniejsza dusza wstała i oznajmiła:

- Tym razem wybieram się na Ziemię, żeby nauczyć się wybaczać. Kto mi w tym pomoże?

,,Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. Zostaną po nich buty i telefon głuchy’’

Jeśli wybaczysz....