Blog

Wojna jest czymś, co nie powinno nigdy się wydarzyć.

Wojna jest złem.

Odbiera, nie dając niczego w zamian.

Dzieci uczone od małego braku, później już jako dorośli biorą ten brak ze sobą

Gdziekolwiek pójdą

Ten Brak idzie za nimi

Tak krok w krok 

Brak miłości

Brak obecności

Brak takiego dobrego bycia

Że można być czasem tak do niczego, a i tak ktoś nas będzie kochał

Jeśli tego nie dostaniemy jako dzieci, jako dorośli jesteśmy tego głodni

Ciągle głodni

I tej miłości i tego takiego dobrego bycia

Czasem jest tak, że kochamy ale musimy coś zrobić. 

Musimy coś zrobić dla własnego dobra.

Co? 

Cuda, myślę sobie, tak mimo wszystko zdarzają się częściej tym, którzy w nie wierzą.

Nie kochaj tych, którzy nie kochają Ciebie.

Edyta Maria Bożydar

Sukces ma wiele imon.

Sukcesem można nazwać, to że żyjemy w zgodzie z samym sobą.

Że potrafimy się znaleźć tu i teraz, nie sprzedając diabłu duszy.

Że są wokół nas ludzie, których kochamy i którzy nas kochają.

Tak sobie myślę. 

Jeśli boisz się za coś dziękować, to znaczyć to może, że gdzieś w głębi serca nie wierzysz, że na to zasługujesz.

Jeśli nie zasługujesz, to jak możesz to dostać? 

Zatrzymać? 

Docenić? 

Ot choćby. 

Jeśli nie wierzysz, że zasługujesz na szacunek, to czy ktoś może Ci go tak naprawdę podarować, żebyś Ty czuła się szanowana? 

Jeśli nie wierzysz, że zasługujesz na obecność, to czy ktoś może Ci ją dać w taki dobry dla Ciebie sposób, w taki, że ją dostrzeżesz? 

Jeśli nie wierzysz, że ktoś może Cię pokochać, taką, jaką jesteś, no to jak ta miłość, gdy się już zjawi, może dać rady?

Sama? 

Bez Ciebie? 

No jak to się może udać? 

Kobieta, która kocha, nie potrzebuje komplementu od każdego napotkanego faceta.

Myślę sobie, że 

samotność to stan duszy, nie ilości ludzi wokół.

Cholernie samotnym można być w tłumie.

Pośród ludzi. 

W tzw. ,,rodzinie". 

Można jednak też wracać do domu i delektować się ciszą, ukochaną kawą. Cieszyć się życiem, tak mimo wszystko.

Doceniać. 

Skąd więc ta różnica w odbiorze? 

Bo w życiu trzeba czasem odłożyć skrzydła i ubrać dobre buty. 

I ruszyć tam, gdzie trzeba. 

I zrobić to, co trzeba. 

Bez zbędnych dylematów. 

Bez ciągłych znaków zapytania. 

Bez tego cholernego, nic z tego nie będzie. 

To trzeba choć raz w życiu odłożyć na bok.

Ucieczka? 

No można uciekać. 

Całe życie można uciekać.

Tak można nawet przeczekać to swoje życie.

Całe. 

W lęku. 

Ze zmarwieniami zrobionymi na zapas. 

Tak na drogę.

No można. 

Ale czy tego chcesz naprawdę? 

Czy tak chcesz?

Przeczekać to swoje życie? 

Pomyśl 

Łap

Życzę Ci tego z całego serca.

Życia innym ludziom nie naprawię. 

Wiem. 

Dziś już to wiem.

Mam jednak coś, co nic nie kosztuje, a może pomóc.

Coś, co mogę podarować. 

"To bardzo ważne, by wyczuć i zaakceptować pogodę innego człowieka. 

Każdy ma inną. 

Ktoś żyje w wiecznej, deszczowej jesieni, ktoś – w natchnionej wiośnie, w której po deszczowym dniu wychodzi słońce. 

Nie zmuszaj człowieka, by był taki, jakim chcesz go widzieć. Nie miej pretensji. 

On i tak pozostanie sobą i wróci w swoją pogodę, nawet jeśli będzie ona najzimniejsza na całej planecie. 

Lepiej jest zaakceptować pogodę bliskiego człowieka, jej uroki, pokazać mu korzyści własnej i stworzyć jeden wspólny klimat dla dwojga."

 Eltaj Safarli

Ode mnie

Mądre słowa.

Jak je rozumiem?

Jesteś mądra 

Jesteś dobra. 

Jesteś silna. 

Jesteś Cudna taka, jaka jesteś. 

Myślę sobie, że ta miłość, nie z okładek, wcale nie jest łatwa.

Nie jest taka kolorowa, ani słodka też.

Jaka jest?

Dziś usłyszałam.

Twoje słowa dodają mi mocy.

Tak sobie myślę. 

No tak.

Dziś myślę, mogę zjeść pączkowy tort bez wyrzutów sumienia.

Z jakiej okazji?

Dziś mija dokładnie cztery lata, jak wstałam rano i pomyślałam:

Zakładam bloga.

Żeby oddać temu opisowi odpowiednią dramaturgię, muszę rzec, że ja nic a nic nie wiedziałam, jak zakłada się bloga.

Ja zupełnie nietechniczna jestem. 

Romantyczna tak.

Ale zupełnie nietechniczna.

Ot wypisz wymaluj Kobieta 

No, ale wiecie, jak to jest.

Jeśli jest nam coś pisane, to wcześniej czy później, tak się stanie. 

Wielkie słowa. 

Wielkie gesty. 

Tak po mojemu? 

Są dobre na wielkie okazje.

Codzienność tego nie potrzebuje.

Bo nie zawsze jest dobry dzień. 

Bo nie zawsze wszystko się układa.

Bo czasem tak wszystko uparcie jest do dupy, że trudno się uśmiechać do tego, co jest.

Zdarza się. 

Poukładałam to swoje życie na nowo.

Może nie mam wszystkiego, ale 

mam święty spokój.

Ten, który nie ma ceny. 

Zapanował w moim życiu. 

Zrób coś dzisiaj dla siebie.

Zadbaj o siebie. 

Bądź wystarczająco silna, by odejść od tego, co Ci nie służy. 

Póki mu się jeszcze chce przy mnie być. 

Czasem naszym największym nieszczęściem jest to, że szukamy swojej prawdy w oczach innych ludzi 

Jeśli uwierzysz, że coś przyniesie Ci szczęście to jest duża szansa że tak będzie.

Jaki komunikat Wysyłasz w świat?

Kim jesteś dla tego świata?

Jak ten świat Cię widzi? 

Ostatnio mierze się z odpowiedzią, na te pytania. 

Dlaczego się pojawiły? 

Jak to bywa, życie stało się inspiracją

A ja tak sobie myślę, że miłość jest szyta na miarę człowieka.

Znajdź czas,

by powiedzieć

kocham.

Jedna minuta dziennie. 

Podaruj sobie jedną minutę dziennie 

By było dobrze, musisz sobie wybaczyć. 

Tak po prostu 

Musisz sobie wybaczyć.

Błędy. 

Niedociągnięcia. 

Te wszystkie jestem do kitu. 

Musisz zostawić to za sobą

Dziękuję Ci za każde kocham. 

A może takie czasy mamy.

Że musimy znów nauczyć się kochać.

Samotność nie zależy od tego, ilu ludzi jest przy nas.